Έφυγε ο χρόνος ο παλιός;

 

Καλό κατευόδιο να του’φχηθείς και μην τον κλαψεις. Ούτε για τα κακά που σου’φερε ούτε για τα καλά που σου’κλεψε. Αλάφρυνε το μυαλό σου με όμορφες τις αναμνήσεις, γλύκανε την ψυχή με αγάπη και πες του, άντε στο καλό…
…Κι ύστερα πιάσε τα καλωσορίσματα στον καινούργιο.
Με ρόγδια, μέλι και ρακή. Θέλει τερτίπια και μαγικά σαν τον αρσενικό.

Στο χέρι σου είναι να τον κουμαντάρεις αρκεί να’χεις υπομονή και πίστη και ελπίδα.
Μη φοβηθείς αν σου δείξει ζόρικη μούρη, εσύ τον κανονίζεις με τα νερά σου. Και κάμε του κι ένα μαγικό που το’χω από τις παλιές και εγώ πάντα το τηρώ και γι’αυτό ο Χάρος με έχει λησμονημένη και φοβάται να με σιμώσει (πλησιασει):

Φτιάξε σακούλι μικρό, μεταξωτό.
Ισα που να χωρεί σαν σπουργίτι στις δυο παλάμες.
Και βαλε του μέσα μελετημένα με αγάπη και προσευχή ένα βότσαλο, ένα κομματάκι θαλασσόξυλο ή ελιάς της ευλογημένης, τρεις κόκκους από λιβάνι ,ένα κλαράκι μυρτιάς ,ένα από απήγανο και φύλλα από βάλσαμο. Ράντισε τα με αγίασμα και σφάλισε το πουγκί σου.
Κρύψε το όπου θες εσύ και μην το πιάσει άλλος.

Μάτι κακό δεν θα σε βρει αρρώστια δεν σε πιάνει,
Κι η τύχη σου ολοχρονίς στον ουρανό θα φτάνει…